Pagina's

Monday, May 30, 2011

Dag 44: De geur van Takayama



Takayama ruikt zoals geen enkele andere stad. Allereerst is daar dango, die bij stalletjes verspreid door de stad verkocht worden - de geur van gegrillde rijstballetjes met gecarameliseerde sojasaus is, als je hem 1 x geroken hebt, iets wat je niet snel meer vergeet (en de dango zijn erg lekker en kosten maar zo'n 60 cent per stokje, dus wil je elke keer als je ze ruikt, er 1 kopen).

En dan is er de geur van miso, die als een zout-zoete wolk over het hele stadje lijkt te hangen. Mmmm. Ik wou dat ik daar een paar pond van mee naar huis kon nemen.

De miso vind je overal terug, van de sjieke restaurants waar je voor 40 euro een Hida biefstuk met misosaus kunt krijgen, tot straatstalletjes als deze die gestoomde broodjes verkopen - met sesam vulling, zoete bonen vulling, of.. miso vulling.






En als je daar allemaal geen zin in hebt, kun je altijd nog een rijstburger (met rijstkoekjes in plaats van brood) met varkenshum eten.



Ter ere van het onverwacht mooie weer (we hadden ons al ingesteld op regen voor de rest van deze week, gelukkig zijn tyfoons onvoorspelbaar) maakten we een wandeling langs de oude tempels en huizen van Takayama.

Japan zoals ik me Japan had voorgesteld.







'sAvonds tempura bij Ebihachi, niet zo verbijsterend goed als een paar weken geleden in Tokyo, maar toch erg lekker. Een counter met 8 stoeltjes en 1 andere gast. Where are you from, vroeg de tempurachef. Toen de man naast ons (die geen woord Engels sprak) dat hoorde begon hij Ah! Oranda! Bleek dat hij er jaren geleden geweest was voor zijn werk (iets met bloemen). Zo ontstond de eigenaardige stituatie dat chef en Japanner met elkaar over Amsterdam aan het praten waren, een gesprek met veel gelach waar we niets van verstonden. Af en toe vertaalde de chef een paar van de Hollandse herinneringen. Alles was er erg groot, volgens de bloemist: de porties eten, en de mensen.







Daarna naar een piepklein hippiecafe, de Red Hill Pub, waar we de enige klanten waren en waar het barmeisje ook weer een herinnering met ons kon delen: dat ze ooit in Utrecht was geweest, om de bruiloft van haar beste vriendin met een Nederlander bij te wonen, en dat Holland so very cute was.

Is de wereld nou klein of groot?

No comments:

Post a Comment